പ്രണയമായി
(രചന: Bibin S Unni)
” മോളേ നീ ഇനിയും ഒരുങ്ങിയില്ലേ..
അവർ പത്തുമണിക്ക് എത്തും… ഇപ്പോൾ തന്നെ സമയം ഒൻപതര കഴിഞ്ഞു… ”
” എന്തിനാ അച്ഛനാ… എന്നേക്കൊണ്ടീ വിഡ്ഢി വേഷം കെട്ടിക്കുന്നത്… വരുന്നവർക്കു മുന്നിലിങ്ങനെ ഒരുങ്ങി കെട്ടി നിന്ന് എനിക്കു മടുത്തു.. ”
ദിവ്യ വല്ല്യ താല്പര്യമില്ലാത്ത പോലെ അച്ഛനോട് പറഞ്ഞു…
” കല്യാണമൊക്കെ നടക്കും.. അതിന് നീയൊന്നു മനസ് വച്ചാൽ മാത്രം മതി… ”
അച്ഛൻ പ്രതീക്ഷയോടെ ദിവ്യെ നോക്കി പറഞ്ഞതും…
” അതു നടക്കില്ലച്ഛാ…. എല്ലാം അറിഞ്ഞു വരുന്നയൊരാൾ മതി…
അല്ലെൽ നാളെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞു അയാൾ ഈ കാര്യം അറിയുമ്പോൾ ഉണ്ടാകാൻ പോകുന്ന പ്രശ്നത്തെക്കാൾ വലുതൊന്നുമല്ലല്ലോ… ഇപ്പോൾ തന്നെ അറിയുന്നത്… ”
” എല്ലാം നിന്റെയിഷ്ടം… ഞാനും ഇവളും ഇനി എത്ര കാലമുണ്ടെന്നു ആർക്കറിയാം… ഞങ്ങളുടെ കാലം കഴിഞ്ഞാൽ നിനക്കും അമ്മു മോൾക്കും പിന്നെ ആരാ ഉള്ളത്… അതു കൊണ്ടാ ഞാൻ പറഞ്ഞത്.. ”
” അച്ഛൻ എന്ത് പറഞ്ഞിട്ടും കാര്യമില്ലാ… എല്ലാം അറിഞ്ഞു വരുന്നയൊരാൾ എന്നേ കല്യാണം കഴിക്കാൻ തയാറാൽ മാത്രം ഒരു വിവാഹം എനിക്കുണ്ടാകും.. അല്ലേൽ ഇങ്ങനെ തന്നെ ജീവിക്കും ഞാൻ… ”
ഇതും പറഞ്ഞവൾ ദേഷ്യത്തോടെ മുറിയിലേക്ക് കയറി പോയി… അതു കണ്ടു ദിവ്യയുടെ അമ്മ നിറകണ്ണുകളോടെ അച്ഛനെ നോക്കിയതും അയാളുടെ മുഖത്തും നിസ്സഹായകസ്ഥയായിരുന്നു…
അപ്പോഴും തനിക്കും ചുറ്റും നടക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ അറിയാതെ തൻറെതായ ലോകത്തായിരുന്നു അമ്മു മോളേന്ന അഞ്ചു വയസുകാരി…
” മോളേ ദെ അവരെത്തി.. നീയി ചായ കൊണ്ടു അവർക്ക് കൊടുക്ക്.. ”
ചെറുക്കൻ കൂട്ടർ വന്നതും ദിവ്യ ചായയുമായി ഉമ്മറത്തെയ്ക്കു നടന്നു… ഉമ്മറത്തെയ്ക്കു ചെന്നതും തന്റെ അച്ഛനോടൊപ്പമിരിക്കുന്ന അമ്മു മോളേ നോക്കിയ ശേഷം
അവർക്ക് എതിരായിയിരിക്കുന്ന പയ്യനെന്നു തോന്നിക്കുന്നയാൾക്കവൾ ചായ കൊടുത്തു.. ശേഷം അയാളുടെ കൂടെ വന്ന അമ്മയ്ക്കും അച്ഛനും അനിയത്തിയ്ക്കും ചായ കൊടുത്ത ശേഷം അവൾ വീടിനുള്ളിലേക്ക്‌ വലിഞ്ഞു…
” ഈ കുട്ടി.. ”
അമ്മുമോളേ ചൂണ്ടി ചെറുക്കന്റെ അമ്മ ചോദിച്ചതും…
” അതു ദിവ്യയുടെ അനിയത്തിയാണ്.. ”
ബ്രോക്കർ പെട്ടന്ന് പറഞ്ഞു…
” ആഹാ… വൈകി വന്ന വസന്തമല്ലേ.. ആട്ടെ എന്താ മോളൂട്ടിയുടെ പേര്.. ” ആ അമ്മ ഒരു ചിരിയോടെ കുഞ്ഞിനെ നോക്കി ചോദിച്ചതും..
” അമ്മു.. ” അവൾ കൊഞ്ചലോടെ പറഞ്ഞു…
” അല്ല ഇനി ചെറുക്കനും പെണ്ണിനും എന്തെങ്കിലും സംസാരിക്കാനുണ്ടേൽ ആവാം..” ബ്രോക്കർ വീണ്ടും പറഞ്ഞതും…
” മോൾ മുറിയിലുണ്ടാവും .. ”
ദിവ്യയുടെ അച്ഛൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ചെറുക്കൻ എല്ലാവരെയുമൊന്നു. നോക്കിയ ശേഷം ദിവ്യയുടെ മുറിയിലേക്ക് ചെന്നു…
” ദിവ്യ.. ഞാൻ രാജീവ്.. ” ദിവ്യയുടെ അടുത്ത് ചെന്നു പെണ്ണ് കാണാൻ വന്ന ചെറുക്കൻ സ്വയം പരിചയപെടുത്തി…
” എന്നേ ഇഷ്ട്ടപെട്ടോ… ”
രാജീവ്, ദിവ്യയോട് ചോദിച്ചതും അവൾ അതു കേട്ട് അവനെയൊന്നു നോക്കി…
” സോ…സോറി.. ഞാൻ ആദ്യമായിയാണ് ഒരു പെണ്ണ് കാണാൻ വേണ്ടി.. ഇങ്ങനെ.. ”
” എനിക്ക് നിങ്ങളെ ഇഷ്ട്ടകുറവൊന്നുമില്ലാ… പക്ഷെ ഈ കല്യാണം നടക്കില്ല.. ”
അവൾ ഒരു ഭാവഭേദമില്ലാതെ പറഞ്ഞതും അതു കേട്ട് രാജീവ് അവളെ സംശയത്തോടെ നോക്കി…
” ഈ കല്യാണം ഞാനൊരിക്കലും മുടക്കില്ല.. എനിക്ക് പറയാനുള്ളത് കേട്ട് കഴിഞ്ഞു നിങ്ങൾ തന്നെ മുടക്കികോളും… ” അവൾ അയാളെ നോക്കിയൊരു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു…
” ആകെ ഒരപേക്ഷമാത്രമേയുള്ളൂ.. ഞാൻ പറയാൻ പോകുന്ന കാര്യങ്ങൾ നമ്മൾ രണ്ടു പേരു മാത്രമേ അറിയാവു…”
ദിവ്യ പറഞ്ഞത് കേട്ടൊന്നും മനസിലാകാത്ത പോലെ രാജീവ് വീണ്ടും സംശയത്തോടെ അവളെ നോക്കി…
” അമ്മു മോള് എന്റെ അനിയത്തിയല്ല…
എന്റെ മോളാണ്.. ഞാൻ പ്രസവിച്ച എന്റെ പൊന്ന് മോള്.. ” ദിവ്യ പറഞ്ഞതും രാജീവ് അവളെ ഞെട്ടലോടെ നോക്കി…
” അപ്പോൾ, തന്റെ രണ്ടാം വിവാഹമാണോ ഇത്, പിന്നെ കുഞ്ഞിന്റെ അച്ഛൻ… ”
” ഒരു കൊച്ചുണ്ടാവാൻ വിവാഹം കഴിക്കണമെന്നില്ലല്ലോ… പിന്നെ കുഞ്ഞിന്റെ അച്ഛൻ അതു അറിയില്ല.. ആരാണെന്നു പോലും… ”
” എന്താ.. ”
” സത്യമാണ്… ഡിഗ്രി അവസാന വർഷം പഠിക്കുമ്പോൾ കോളേജിൽ നിന്നുമൊരു ടൂർ പോയതായിരുന്നു ഞാൻ.. ടൂറിന്റെ അവസാന ദിവസം നൈറ്റ് ഫ്രെണ്ട്സെല്ലാരു ക്യാപ് ഫിയറിന് പോയിരുന്നു….
ചെറിയ പനിയുണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ടു ഞാൻ മാത്രം പോയില്ല… ഫ്രെണ്ട്സ് കൂടെ നിൽക്കാമെന്ന് പറഞ്ഞെങ്കിലും ഞാൻ കാരണം അവരുടെയാ ആഘോഷം കുളമാക്കേണ്ട എന്ന് വിചാരിച്ചു അതിന് ഞാൻ സമ്മതിച്ചില്ല…
എല്ലാവരെയും പറഞ്ഞു വിട്ട് ഒരു ടാബലറ്റും കഴിച്ചു ഞാൻ കിടന്നു… പക്ഷെ അന്ന് രാത്രിയിൽ ഞങ്ങളുടെ മുറിയിലേക്ക് അതിക്രമിച്ചു കയറിവന്നൊരാൾ… എന്നേ….
അന്ന് പേടി കാരണം ഞാൻ ആരോടും ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.. പക്ഷെ കുറച്ചു നാൾ കഴിഞ്ഞ ശേഷമാണ്.. അയാളുടെ കുഞ്ഞു എന്റെ വയറ്റിൽ വളരുന്നുണ്ടെന്ന് അറിഞ്ഞത്…
ആദ്യം വീട്ടുകാരും പിന്നെ ബന്ധുകളും നാട്ടുകരും.. അങ്ങനെ എല്ലാരും അറിഞ്ഞു.. എല്ലാരുടെയും മുന്നിൽ ഞാനൊരു പിഴച്ചവളായി…
ഞാനൊന്നും അറിഞ്ഞുകൊണ്ടല്ലന്നു ആണയിട്ട് പറഞ്ഞിട്ടും ആരും വിശ്വസിചില്ല.. പിന്നെ നാണക്കേട് കാരണം സ്വന്തം വീടും നാടുമുപേക്ഷിച്ചു ഇവിടെയ്ക്ക് വന്നു, ഇവിടെ ആർക്കും ഞങ്ങളുടെ പാസ്റ്റ് അറിയില്ല അതു കൊണ്ടു ഇങ്ങനെ ജീവിക്കുന്നു…
നിങ്ങൾക്ക് മുന്നേ എന്നെ പെണ്ണ് കാണാനായി പലരും വന്നിരുന്നു.. എല്ലാരോടും ഞാൻ ഇതു തന്നെയാണ് പറഞ്ഞത്… ഇനി എല്ലാം നിങ്ങളുടെ ഇഷ്ടം… ”
ഇത്രയും പറഞ്ഞു ദിവ്യ മുറിയിൽ നിന്നമിറങ്ങി പോയി.. അതിന് പുറകെ രാജീവും..
“കണ്ടിട്ട് നല്ല കൂട്ടരാണ്.. ഇതു നടന്നു കിട്ടിയാൽ നമ്മുടെ മോളുടെ ഭാഗ്യം”
ചെറുക്കനും വീട്ടുകാരും പോയ ശേഷം ദിവ്യയുടെ അച്ഛൻ പറഞ്ഞു…
“ആ മോന്റെ മുഖം കണ്ടിട്ട്.. അവളെല്ലാം പറഞ്ഞുന്നു തോന്നുന്നു… അതു കൊണ്ടു തന്നെ വല്ല്യ പ്രേതീക്ഷ വേണ്ടാ..” അച്ഛൻ പറഞ്ഞതിന് മറുപടിയായി അമ്മയും പറഞ്ഞു…
” ആഹ്.. ഒരു കണക്കിന് എല്ലാം അറിഞ്ഞിട്ട് വരുന്ന ഒരു ബന്ധമാണ് നല്ലത്… അല്ലേൽ ഭാവിയിൽ ദുഃക്കികേണ്ടി വരും.. ”
” അച്ഛേ, അവരെന്തിനാ വന്നത്..”
കളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നതിനിടയിൽ അമ്മു മോള് വന്നു ദിവ്യയുടെ അച്ഛനോട് ചോദിച്ചു…
” അതു.. ദിവ്യെച്ചിയെ കാണാൻ.. ”
” എന്തിനാ ചേച്ചിയെ കാണുന്നെ.. ”
“ചേച്ചിയെ കല്യാണം കഴിപ്പിച്ചു വിടേണ്ടേ”
” അപ്പൊ… ചേച്ചിയെ ഇവിടെന്നു കൊണ്ടു പോകാനാണോ.. ”
” ആഹ്.. ചേച്ചിയ്ക്കു എന്നും ഇവിടെ നിൽക്കാൻ പറ്റില്ലല്ലോ.. ” അമ്മ അവളോട് പറഞ്ഞു…
” വേണ്ടാ.. ചേച്ചിയെ എങ്ങും വിടേണ്ടാ… ഞാൻ ചേച്ചിയെ എങ്ങും വിടില്ല.. ” അമ്മു മോള് ഒരു കരച്ചിലോടെ ദിവ്യയുടെ അമ്മയോട് പറഞ്ഞു…
” ഇല്ലടി.. ഇവിടെ നിന്നെയും കെട്ടി പിടിച്ചു അവളെ ഇരുത്താം… അല്ലേൽ…. ”
” അച്ഛാ..”.
അമ്മു മോൾ പറഞ്ഞുത് കേട്ട് ദിവ്യയുടെ അച്ഛൻ ദേഷ്യത്തോടെ കുഞ്ഞിനോട്‌ വഴക്ക്‌ പറഞ്ഞതും അതു കേട്ട് വീടിന് പുറത്തേക്ക് വന്ന ദിവ്യ ദേഷ്യത്തോടെ വിളിച്ചു…
അപ്പോഴാണ് എന്താ പറഞ്ഞു വന്നതുന്നുള്ള ബോധം അയാൾക്കുണ്ടായത്, അയാൾ പിന്നെ ഒന്നും മിണ്ടാതെ പുറത്തേക്കിറങ്ങി…
അപ്പോഴും അച്ഛന്റെ ദേഷ്യത്തോടെയുള്ള സംസാരം കേട്ട് പേടിച്ചു അമ്മയെ ചുറ്റി നിൽക്കുവായിരുന്നു അമ്മു മോള്..
മോളേ അങ്ങനെ കണ്ടതും ദിവ്യ ചെന്നു അവളെ എടുത്തു കൊണ്ടു മുറിയിലേക്ക് പോയി… മോളേ സമാധാനിപ്പിച്ചു….
അടുത്ത ദിവസം പതിവുപോലെ തന്നെ കടന്നു പോയി… രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞു ജോലി കഴിഞ്ഞു വന്ന ദിവ്യ കാണുന്നത് സന്തോഷത്തോടെ അവളെ നോക്കിയിരിക്കുന്ന വീട്ടുകാരെയാണ്…
” ആഹ്.. മോളേ കഴിഞ്ഞ ദിവസം നിന്നെ കാണാൻ വന്ന, ചെറുക്കന്റെ വീട്ടിൽ നിന്നും വിളിച്ചിരുന്നു…. അവർക്ക് നിന്നെ ഇഷ്ട്ടപെട്ടു, നമുക്കും താല്പര്യമാണേൽ അതികം താമസിക്കാതെ തന്നെ കല്യാണം നടത്താമെന്നാ അവർ പറയുന്നത്… ”
അച്ഛൻ വളരെ സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞതും അതു കെട്ട് ദിവ്യ അച്ഛനെ നോക്കി… കാരണം താൻ പറഞ്ഞ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും അറിഞ്ഞിട്ടും അവരീ കല്യാണത്തിന് സമ്മതിക്കുമെന്ന് അവൾ ഒരിക്കലും കരുതിയിരുന്നില്ല…
” നിനക്ക് ഇഷ്ട്ടകുറവൊന്നുമില്ലല്ലോ… എന്തായാലും ഞാനവർക്ക് വാക്ക് കൊടുത്തു… ഏറ്റവും അടുത്ത മുഹൂർത്തത്തിൽ തന്നെ വിവാഹം നടത്താമെന്നും ഞാൻ സമ്മതിച്ചു… നമ്മൾക്കങ്ങനെ വിളിക്കാനിപ്പോൾ ആരുമില്ലല്ലോ…
വിളിച്ചാൽ ചിലപ്പോൾ ഈ കല്യാണം നടന്നു തന്നെ വരില്ല… ”
” അല്ല പെട്ടന്ന് കല്യാണമെന്നു പറയുമ്പോൾ, ചെറുക്കനെ പറ്റിയൊന്നു അന്വേഷിക്കണ്ടെ.. ”
അച്ഛൻ പറഞ്ഞത് കെട്ട് അമ്മ ചോദിച്ചു…
” ഞാനൊന്ന് അന്വേഷിച്ചു, ചെറുക്കനെ പറ്റി ആർക്കുമങ്ങനെ കുറ്റം പറയാനൊന്നുമില്ലാ…. പിന്നെ അവൻ സ്വല്പം മദ്യപിക്കും… ആഹ് അല്ലേൽ തന്നെ ആരാ മദ്യപിക്കാത്തത്…
പിന്നെ എല്ലാം നോക്കി നടത്താൻ പറ്റുവൊ.. നമ്മുടെ കുറവുകൾ നമ്മളും നോക്കണ്ടേ.. ”
അച്ഛൻ പറഞ്ഞത് കെട്ട് ഒന്നും മിണ്ടാതെ ദിവ്യ മോളേയുമെടുത്തു തന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയി…
അധികം വൈകാതെ തന്നെ ദിവ്യയും രാജീവുമായുള്ള വിവഹം കഴിഞ്ഞു… രാജീവിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോകാൻ നേരം ദിവ്യ അമ്മു മോളെ കെട്ടി പിടിച്ചു കരച്ചിലായിരുന്നെങ്കിലും ദിവ്യയുടെ അച്ഛൻ അവളെ ബലമായി രാജീവിന്റെ കൂടെ പറഞ്ഞയച്ചു…
രാജീവിന്റെ അമ്മ കൊടുത്ത ഏഴുതിരിയിട്ട നിലവിളക്കും വാങ്ങി ദിവ്യ വലതു കാൽ വച്ചു രാജീവിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് കയറി… വളരെ കുറച്ചു ബന്ധുക്കൾ മാത്രമേ അവിടെയുമുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.. അത്‌ ദിവ്യയിൽ സംശയം ചെലുപിച്ചു…
കുറച്ചു സമയം കഴിഞ്ഞതും രാജീവിന്റെ പെങ്ങൾ വന്നു ദിവ്യയെ, രാജീവിന്റെ മുറിയിലേക്ക് കൂട്ടി കൊണ്ടു പോയി… അവൾ ഫ്രഷായി വന്നപ്പോഴേക്കും രാജീവിന്റെ പെങ്ങൾ അവിടെയെക്ക്‌ വന്നിരുന്നു.. ശേഷം ദിവ്യയെയും കൂട്ടി ഹാളിലേക്ക് പൊന്നു…
രാത്രിയിൽ ഭക്ഷണത്തിന് ശേഷം ഒരു ഗ്ലാസ്‌ പാൽ ദിവ്യയുടെ കൈയിൽ കൊടുത്തു രാജീവിന്റെ പെങ്ങൾ അവളെ രാജീവിന്റെ മുറിയിൽ കൊണ്ടാക്കി…
” കുറച്ചു ദേഷ്യമുണ്ടെന്നേയുള്ളൂ.. എന്റെ ഏട്ടൻ പാവമാണ്… ഏട്ടന്റെ ഈ ദേഷ്യം കാരണം ബന്ധുകളിൽ പലരും ഏട്ടനോട് അത്ര രസത്തിലല്ല.. അതു കൊണ്ടാണ് കല്യാണത്തിന് പോലും അവരിൽ പലരും വരാഞ്ഞത്…
ഇനി എല്ലാം ഏട്ടത്തി വേണം മാറ്റിയെടുക്കാൻ… സ്നേഹം കൊണ്ടു മാറ്റിയെടുക്കാൻ പറ്റാത്ത ഒന്നുമില്ലല്ലോ ”
രാജീവിന്റെ പെങ്ങൾ അവളോടൊരു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞതും ദിവ്യ അവളെ നോക്കിയൊന്നു ചിരിച്ചെന്ന് വരുത്തി മുറിയിലേക്ക് കയറി ഡോർ അടച്ചു…
അവൾ പാല് ഗ്ലാസുമായി മുറിയിലേക്ക് കയറിയതും ചുറ്റുമൊന്നു നോക്കി.. ഒരു ആദ്യ രാത്രിയുടെ സെറ്റപ്പ് ആ മുറിയിൽ വേണ്ടുവോളം ചെയ്തു വെച്ചിട്ടുണ്ട്..
കട്ടിലിൽ നിറയെ മുല്ല പൂവും കട്ടിലിനോട്‌ ചേർന്നുള്ള ചെറിയ മേശയിൽ കുറച്ചു ഫ്രൂട്സും അങ്ങനെ എല്ലാം… പക്ഷെ ചെറുക്കനെ മാത്രമവൾ അവിടെ കണ്ടില്ല…
അവൾ പാല് ഗ്ലാസ്‌ മേശയിൽ വെച്ചു കട്ടിലിലിരുന്നു… അൽപ്പ സമയം കഴിഞ്ഞതും രാജീവ് ബാത്‌റൂമിൽ നിന്നും ഒരു ടീഷർട്ടുമിട്ടിറങ്ങി വന്നു… അവനെ കണ്ടതും ദിവ്യ കട്ടിലിൽ നിന്നുമെണീറ്റു…
” സാരിയുടുക്കുന്നത് തനിക്കു അത്രയും ഇഷ്ട്ടമാണോ.. ” ദിവ്യ കണ്ടതും രാജീവ് ചോദിച്ചു.. അതു കേട്ടവൾ ഒരു പകപോടെ അവനെ നോക്കി…
” അല്ല അന്ന് പെണ്ണ് കാണലിനും രാവിലെ കല്യാണത്തിനും ഇപ്പോൾ ദേ ഇവിടെയും ഈ സാരി തന്നെ കണ്ടത് കൊണ്ടു ചോദിച്ചതാ..” ദിവ്യയുടെ മുഖത്തെ പകപ് കണ്ടു അവനൊരു ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു…
” ഏയ്‌… അങ്ങനെ ഇഷ്ട്ടമൊന്നുമല്ല.. പിന്നെ ഉടത്തോളാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ… ”
” എന്നാ താനീ സാരിയൊക്കെ മാറ്റി തനിക്കു കംഫർട്ടായ ഏതെങ്കിലും ഡ്രെസ്സ് എടുത്തിട്… ” ഇതും പറഞ്ഞു രാജീവ് കട്ടിലിൽ ചെന്നിരുന്നു കൊണ്ടു തന്റെ ഫോൺ കൈയിലെടുത്തു…
അതു കണ്ടു കബോഡിൽ നിന്നും ഒരു നൈറ്റ് ഡ്രെസ്സുമെടുത്തുകൊണ്ടവൾ ബാത്‌റൂമിലേക്ക് കയറി… ഡ്രെസ്സ് മാറി തിരിച്ചു വന്നപ്പോഴും രാജീവ് ഫോൺ നോക്കിയിരിക്കുവായിരുന്നു…
“താൻ വീട്ടിലേക്ക് വിളിച്ചോ… ”
“ഇല്ല… എന്റെ .. ഫോൺ വീട്ടിലാ… ”
അവൾ ചെറിയൊരു പതർച്ചയോടെ പറഞ്ഞു…
” ദാ വീട്ടിലേക്ക് വിളിച്ചൊന്നു സംസാരിക്ക്‌… ”
രാജീവ് ഫോൺ നീട്ടിയതും അവൾ മടിച്ചു മടിച്ചു ഫോൺ വാങ്ങി അച്ഛന്റെ ഫോണിലേക്ക് വിളിച്ചു… അൽപ്പ നേരം അച്ഛനോടും അമ്മയോടും കുഞ്ഞിനോടും സംസാരിച്ചു…
കുഞ്ഞിനോട്‌ സംസാരിച്ചു കഴിഞ്ഞതും അവൾക്ക്‌ സങ്കടം സഹിക്കാനായില്ലാ… ഫോൺ വച്ച ശേഷമവൾ പൊട്ടി കരഞ്ഞു പോയി..
” എടൊ താനൊന്ന് റിലാക്സാകാൻ വേണ്ടിയാണ് വീട്ടിലേക്കു വിളിക്കാൻ പറഞ്ഞത്.. ഇതിപ്പോൾ അതിനേക്കാൾ വല്ല്യ പ്രശ്നമായല്ലോ.. ” രാജീവോരു ചിരിയോടെ ചോദിച്ചതും അവൾ ഫോൺ അവന് നേരെ നീട്ടി… ശേഷമവൾ കണ്ണ് തുടച്ചു…
“സോറി രാജീവേട്ടാ… മോളേ പിരിഞ്ഞു.. ഞാനിങ്ങനെ നിന്നിട്ടില്ല… അവളുടെ ശബ്ദം കെട്ടപ്പോൾ… പെട്ടെന്ന് എനിക്ക്…”
അവൾ സങ്കടത്തോടെ അവനോടു പറഞ്ഞതും…
” മോളേ ഇവിടെയ്ക്കു കൊണ്ടു വരണോ… ”
രാജീവ് ചോദിച്ചതും അവൾ പ്രതീക്ഷയോടെ അവനെ നോക്കി…
” വേണേൽ കൊണ്ടു വരാം… തന്റെ മോളായിട്ട് തന്നെ… പക്ഷെ അതിൽ ചെറിയൊരു പ്രശ്നമുണ്ട്… ”
രാജീവ് പറഞ്ഞതും എന്താന്നുള്ള ഭാവത്തിൽ അവൾ രാജീവിനെ നോക്കി…
” ഇപ്പോൾ എല്ലാവരുടെയും കണ്ണിൽ അമ്മു മോള്, ദിവ്യയുടെ അനിയത്തി… അവൾക്കിപ്പോൾ ഒരച്ഛനുണ്ട് അമ്മയുണ്ട് ചേച്ചിയുണ്ട്…
പക്ഷെ ഇവിടെയ്ക്കു കൊണ്ടു വന്നാൽ… അവൾക്കു അമ്മ മാത്രമേ കാണു… അവളുടെ അച്ഛനാരാന്നു ഒരു ചോദ്യം വരും.. ഭാവിയിൽ അവൾക്കു അതൊരു കുറച്ചിൽ തന്നെയാകും…
ഞാൻ എത്ര കണ്ടു അവളെ നോക്കിയാലും സ്നേഹിച്ചാലും അവളുടെ വളർത്തച്ഛനെയാകൂ.. അതിനെക്കാളൊക്കെ നല്ലതല്ലേ… അവൾ തന്റെ അനിയത്തിയായി വളരുന്നത്… നമുക്ക് എപ്പോൾ വേണേലും അവളെ പോയി കാണാം…
വേണേൽ കുറച്ചു ദിവസം ഇവിടെ കൊണ്ടു വന്നു നിർത്താം… നമുക്ക് അവളെ നമ്മുടെ മോളേ പോലെ സ്നേഹിക്കാം… പക്ഷെ ദിവ്യ അമ്മു മോളുടെ അമ്മയാണെന്നുള്ള സത്യം.. അതു നമ്മുക്കുള്ളിൽ മാത്രം നിൽക്കണം…
എല്ലാം ശെരിയാകും… ”
രാജീവ് അവളെ ചേർത്തു പിടിച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു… അൽപ്പ സമയം അവൾ രാജീവിനോട് ചേർന്നിരുതും അവളുടെ സങ്കടം പതിയെ കുറഞ്ഞു വന്നു…
” ഞാ…. ഞാൻ… ഞാനൊരു കാര്യം ചോദിക്കട്ടെ… ”
അൽപ്പ സമയത്തെ നിശബ്ദതയ്ക്കു ശേഷം രാജീവ് ചോദിച്ചു… അതു കെട്ടവൾ അവനെ നോക്കി…
” പാസ്റ്റ് ഈസ് പാസ്ററ്… എങ്കിലും ഒന്നു ചോദിച്ചോട്ടെ.. ”
” മ്മ്… ”
” ദിവ്യയ്ക്കു അയാൾ ആരാന്നു ഒരു സൂചന പോലുമില്ലേ… ”
” രാജീവേട്ടാ അതു .. ”
” വെറുതെ ഒന്നറിയാൻ വേണ്ടി മാത്രം… ഇന്നൊരു ദിവസം കൂടെ മാത്രമേ ഞാൻ ഇതൊക്കെ ചോദിക്കു.. അതിന് ശേഷം നമ്മുടെ ജീവിതം മാത്രം.. അതിലൊരു കരടായി പോലും നിന്റെ ആ പാസ്റ്റിനെ പറ്റിയൊരു ചോദ്യമുണ്ടാകില്ല…. എന്റെ വാക്കാണത്… ”
രാജീവ് അവളുടെ കണ്ണിൽ നോക്കി പറഞ്ഞു…
” എനിക്കറിയില്ല… ഒന്നും എനിക്കറിയില്ല… ആരാണന്നൊ എന്താണന്നൊ ഒന്നും… ” അവൾ കണ്ണ് തുടച്ചു കൊണ്ടു പറഞ്ഞു…
“ഇനി ഒരു പക്ഷെ എന്നേലും അയാൾ നിന്റെ മുന്നിൽ വന്നു ആ കുറ്റം ഏറ്റുപറഞ്ഞാൽ എന്തായിരിക്കും നിന്റെ ഒരു പ്രതികരണം… ആഹാ…. ചുമ്മാ പറ…”
പ്രണയമായി കഥ തുടർന്നു വായിക്കുവാൻ (ഭാഗം 2)
