(രചന: ഞാൻ ആമി)
“ഇങ്ങേരു ഇങ്ങനെ ഇടക്കിടെ ഇങ്ങോട്ട് വരുന്നത് ശരിയാണോ? അതും നിന്റെ സ്വന്തം അച്ഛൻ അല്ല രണ്ടാനച്ഛൻ ആണ്..
അത് എല്ലാവർക്കും അറിയുന്ന കാര്യം ആണ്. ആളുകൾ വല്ലോം പറയും… അങ്ങേരോട് ഇങ്ങോട്ട് വരണ്ട എന്ന് നീ പറഞ്ഞേക്കണം “
എന്ന് പറഞ്ഞു അമ്മ അടുക്കളയിലേക്കു പോയി.
എന്റെ മനസ്സ് വല്ലാതെയായി. അച്ഛൻ കേട്ടു കാണുവോ എന്നോർത്തു ഞാൻ നിന്നു. ഉമ്മറത്ത് മോളെയും കൂടി അച്ഛൻ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടു ഞാൻ അങ്ങോട്ട് ചെന്നു.
“ആമി…. നിന്റെ അമ്മ ഉണ്ടാക്കി തന്നതാണ് ഈ പലഹാരം ഒക്കെയും. പാവം… വയ്യാതിരുന്നിട് പോലും അവൾ ഉണ്ടാക്കി തന്നതാണ്. “
എന്ന് പറഞ്ഞു അച്ഛൻ ഒരു പൊതി കെട്ടു എനിക്ക് നേരെ നീട്ടി. ആ മുഖത്തെ ചിരി നോക്കി ഞാൻ നിന്നു.
“അച്ഛൻ ക്ഷീണിച്ചു പോയി “
“അമ്മക്ക് കാൽ രണ്ടും നീരാണ് മോളെ… എല്ലാ കാര്യവും ഞാൻ നോക്കണം…. ഈ ക്ഷീണം ഒന്നും എനിക്ക് വിഷയം അല്ല ആമിയേ….
എല്ലാവരും നഷ്ടമായ എനിക്ക് മോളും അവളും ഒരു ഭാഗ്യമായാണ് അച്ഛൻ കരുതുന്നത് “
എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ അച്ഛന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു.
ജന്മം തന്ന അച്ഛൻ ഉപേക്ഷിച്ചു പോയപ്പോൾ അമ്മയെ എല്ലാവരും നിർബന്ധിച്ചു വിവാഹം കഴിപ്പിച്ചു ഈ നല്ല മനുഷ്യനുമായി.
“ആമി “
“ന്തോ “
“എന്താ നീ ആലോചിക്കുന്നേ? “
“ഒന്നുമില്ല അച്ഛാ…. ചോറ് കഴിക്കാം അച്ഛാ വാ അകത്തേക്ക് “
എന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞതും അച്ഛൻ മോളെയും എടുത്ത് അകത്തേക്ക് വന്നു. കണ്ണേട്ടന്റെ അമ്മ ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഇറങ്ങി പോയി.
“കണ്ണൻ എവിടെ? “
“ഓട്ടം പോയി അച്ഛാ “എന്ന് പറഞ്ഞു ഞാൻ അച്ഛന് ചോറ് വിളമ്പി. ഭക്ഷണം കഴിച്ചു തുടങ്ങിയപ്പോൾ അമ്മ മുറ്റത്തു നിന്നു പിറുപിറുത്തു.
ഊണ് കഴിഞ്ഞു പോകാൻ ഇറങ്ങിയപ്പോൾ അച്ഛൻ എനിക്ക് അഞ്ഞൂറ് രൂപ തന്നു.
“വേണ്ട അച്ഛാ “
“ഇത് അച്ഛൻ എന്നും തരുന്നതല്ലേ ആമിയേ “അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ എന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു. മുറ്റത്തിറങ്ങിയ അച്ഛനോട് ഞാൻ പറഞ്ഞു.
“അച്ഛൻ ഇനിയും വരണം ഈ മോളെ തേടി… എനിക്ക് സ്വന്തം എന്ന് പറയാൻ എന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും മാത്രമെ ഉള്ളൂ “ഞാൻ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ അച്ഛൻ ചിരിച്ചു.
എനിക്ക് ജന്മം തന്ന വെക്തിയെക്കാൾ എനിക്ക് കർമം കൊണ്ടു അച്ഛനെന്ന പദത്തിന്റെ അർത്ഥം മനസ്സിലാക്കി തന്നത് എന്റെ ഈ അച്ഛൻ ആയിരുന്നു. എല്ലാവരും രണ്ടാനച്ഛൻ എന്ന് മുദ്ര കുത്തിയ വ്യക്തി.
