(രചന: ശ്രീജിത്ത് ഇരവിൽ)
പാലക്കാടിൽ നിന്ന് ട്രെയിനിലേക്ക് കയറിയ പെൺകുട്ടിയെ കണ്ടപ്പോൾ നല്ല മുൻ പരിചയം തോന്നി. സീറ്റ് നമ്പർ നോക്കി വന്ന് ഇരുന്നത് മുന്നിലായിരുന്നു. എന്റെ അസാധാരണമായ നോട്ടം കണ്ടിട്ടായിരിക്കണം മാറിൽ നിന്ന് ഊർന്ന് വീണ തന്റെ ഷാളിൽ അവൾ ബോധവതിയായത്.
എവിടെ നിന്നായിരിക്കും ഈ പെൺകുട്ടിയെ ഞാൻ കണ്ട് മറന്നത്? വീണ്ടും വീണ്ടും ഞാൻ അവളെ ഒളിക്കണ്ണിട്ട് നിരീക്ഷിച്ച് കൊണ്ടേയിരുന്നു. ഇതിനെല്ലാം സാക്ഷിയായി മറ്റൊരു ചെറുപ്പക്കാരൻ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നു ആ ക്യാബിനിൽ. എന്നേയും അവളേയും അവൻ മാറി മാറി നോക്കുകയാണ്. ഞാനത് കാര്യമാക്കാതെ വീണ്ടും ഫോണിൽ മുഴങ്ങിയിരുന്നു.
എനിക്ക് പോകേണ്ടത് വിശാഖ പട്ടണത്തിലേക്കാണ്. അവിടേക്ക് എത്തുന്നതിന് മുമ്പ് മുന്നിലിരിക്കുന്ന പെൺകുട്ടിയെ പരിചയപ്പെടണമെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി. അതിന് മുമ്പേ അവൾ ഇറങ്ങി പോകുമോയെന്ന സംശയവും ഉണ്ടായിരുന്നു. അപ്പോഴാണ് ഒരു വൃദ്ധൻ ഞങ്ങളിലേക്ക് ചേരുന്നത്. അവളുടെ അടുത്തായി ഇരുന്ന അയാ,ൾ ഞങ്ങൾ മൂന്ന് പേരോടും ചിരിച്ചു.
മോള് എവിടേക്കാണ് പോകുന്നതെന്ന ആ മനുഷ്യന്റെ ചോദ്യത്തിന് വിശാഖപട്ടണമെന്ന് തന്നെയായിരുന്നു അവളുടെ മറുപടി. എനിക്ക് സന്തോഷമായി. മുൻപരിചയമുണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നയൊരു പെണ്ണിനെ യാത്രയിൽ ഉടനീളം കിട്ടിയതിൽ വളരെയേറെ ആഹ്ലാദവും തോന്നി.
യാത്രക്കാരുടെ ബഹളമൊക്കെ കുറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. തീവണ്ടിയൊരു താളത്തോടെ പോകുകയാണ്. രണ്ട് പേർക്ക് അഭിമുഖമായി ഇരിക്കാൻ സാധിക്കുന്നതിൽ ഒന്നിലായിരുന്നു ആ ചെറുപ്പക്കാരൻ. വൈകാതെ അവൻ എന്റെ അടുത്തേക്കായി വന്ന് ഇരുന്നു. ഒഴിഞ്ഞ് കിടക്കുന്നത് വല്ലവരുടെയും സീറ്റ് ആയത് കൊണ്ട് ഞാൻ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. അവൻ സ്വയം പരിചയപ്പെടുത്തി. പേര് ആകാശ്. സേലത്ത് ഇറങ്ങും. ഹാവൂ… അത്ര വരെ സഹിച്ചാൽ മതിയല്ലോ ഈ ആകാശത്തെയെന്ന് മാത്രമായിരുന്നു ആ നേരം ഞാൻ ചിന്തിച്ചത്.
മര്യാദയെന്ന നിലയിൽ ഞങ്ങൾ മൂന്ന് പേരും തങ്ങളുടെ പേര് പറഞ്ഞു. അവൾ അഞ്ജലി. ആ വയസ്സൻ ഗംഗാദരൻ. നെല്ലൂരിലേക്കാണ് യാത്ര. ആകാശിന്റെ സംസാരത്തിലൂടെ ഞാനും അവരെ അറിഞ്ഞു. അപ്പോഴും എവിടെ വെച്ചാണ് അഞ്ജലിയെ കണ്ട് മറന്നതെന്ന് ഞാൻ ഓർക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
‘അഞ്ജലിയുടെ ഡ്രസ്സിംഗ് സെൻസ് വണ്ടർഫുള്ളാണ്..’
ആകാശ് വിചാരിച്ച പോലെ ആയിരുന്നില്ല. പുറത്തേക്കും നോക്കി തനിയേയിരുന്ന അവൻ അടുത്തേക്ക് വന്ന് ഇരുന്നതിന്റെ ഉദ്ദേശ്യം അത് കേട്ടപ്പോൾ എനിക്ക് വ്യക്തമായി. അവളാണെങ്കിൽ താങ്ക്യൂയെന്ന് പറഞ്ഞ് ചിരിക്കുകയാണ്.
‘കണ്ണുകൾ അതി മനോഹരമാണ്…!’
ആകാശ് അവളെ പുകഴ്ത്തിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു. ആ വേളയിലാണ് പലതുമെന്റെ തലയിൽ തെളിഞ്ഞത്. വസ്ത്രം…. കണ്ണുകൾ…. അതെ, പോൺ സൈറ്റിൽ നിന്ന് കണ്ടയൊരു അശ്ലീല ചിത്രത്തിലാണ് അഞ്ജലിയെ ഞാൻ കണ്ടത്. ഉറപ്പാണ്! അത് ഒന്നുകൂടി ഉറപ്പിക്കാനായി ഫോണിൽ ഞാൻ പരിശോധിച്ചു. പെണ്ണ് കുറച്ച് തടിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നേയുള്ളൂ… മുഖം വ്യക്തമാണ്. മുഖമില്ലാത്ത കാമുകനുമായി മതി മറന്ന് ആഘോഷിക്കുന്നത് അഞ്ജലി തന്നെയാണ്.
‘താങ്ക് യു അഞ്ജലി…
താങ്ക് യു സോ മച്ച്…’
അവനുമായി അവൾ ഫോൺ നമ്പർ പങ്കുവെച്ചതാണ്. ഇവള് കൊള്ളാമല്ലോയെന്ന് ആശ്ചര്യപ്പെടുന്നതിനോടൊപ്പം ആകാശിനോട് എനിക്ക് അസൂയ തോന്നി. പണ്ട് എപ്പോഴോ രസം കൊള്ളിക്കാൻ പാകം സ്‌ക്രീനിൽ തെളിഞ്ഞ പെൺകുട്ടിയോട് തോന്നിയ മോഹമായിരിക്കാം കാരണം. ഒരു തവണയെങ്കിലും അവളെ അനുഭവിക്കണമെന്ന ലൈംഗീക ദാരിദ്ര്യം തലയെ വല്ലാതെ അസ്വസ്ഥമാക്കുന്നുണ്ട്.
‘നടന്നോളൂ… ഞാൻ വരാം..’
ആകാശിന്റ ക്ഷണത്തിനോട് അഞ്ജലി പ്രതികരിച്ചതാണ്. പിന്നേ… ഉലാത്താൻ പാർക്കിലേക്കല്ലേ വന്നിരിക്കുന്നത്… എനിക്ക് അരിശം തോന്നി. മുന്നിലുള്ള പെണ്ണിനെ, മാറി ഇരുന്നവൻ വളച്ച് കൊണ്ട് പോകുമ്പോൾ എങ്ങനെയാണ് സഹിക്കാൻ പറ്റുക! അവനും ഇവളുടെ വിഡിയോ കണ്ടിരിക്കണം. ആകാശ് പോയതിന് പിന്നാലെ അഞ്ജലിയും ചലിച്ചപ്പോൾ മുന്നിൽ ഇരുന്ന് ഉറക്കം തൂങ്ങുന്ന ആ വയസ്സന്റെ കാലിൽ മനപ്പൂർവ്വം ഞാൻ തട്ടി. അയാൾ ഞെട്ടിയുണരുകയും, ചിരിക്കുകയും, വീണ്ടും കണ്ണുകൾ അടക്കുകയും ചെയ്തു.
അഞ്ജലിയെ വിവശതയോടെ നഗ്നമായി കണ്ടതിന്റെ ഓർമ്മയിൽ ശരീരം ഉണർന്ന് ഇരിക്കുകയാണ്. എന്തായാലും ആകാശ് സേലത്ത് ഇറങ്ങുമല്ലോ… അവളോട് അടുക്കാൻ നേരമുണ്ടെന്ന വിശ്വാസത്തിൽ ക്ഷമയോടെ കാത്തിരിക്കുക തന്നെ. അല്ലെങ്കിലും, പണ്ട് തൊട്ടേ പെണ്ണെന്ന താൽപ്പര്യത്തിൽ തന്നെയാണ് എന്റെ തല. യാത്രകളിലെ തിക്കിലും തിരക്കിലുമൊക്കെ അറിയാത്തത് പോലെ പെണ്ണുടലിൽ തൊടുമ്പോഴുള്ള ആനന്ദമൊക്കെ ഞാൻ ആസ്വദിക്കാറുണ്ട്. തെളിയുന്ന മനോഹരികളിലേക്ക് കണ്ണുമായി ചൂഴ്ന്നിറങ്ങുന്നതിന്റെ രസത്തിൽ തന്നെയാണ് ജീവിതം ചലിക്കുന്നത്.
വൈകാതെ, അഞ്ജലി വന്നു. മുഖവും കൈയ്യുമൊക്കെ കഴുകിയിട്ടുണ്ട്. തുടച്ച് കൊണ്ടാണ് വരവ്. ആകാശ് വരും മുമ്പേ ആഗ്രഹം പറയണമെന്ന ചിന്തയിൽ അവളോട് ഞാൻ സംസാരിച്ചു.
‘അഞ്ജലിയുടെ വീഡിയൊ ഞാൻ കണ്ടിട്ടുണ്ട്.’
അത് കേൾക്കുമ്പോൾ പെണ്ണ് പതറുമെന്നായിരുന്നു ഞാൻ കരുതിയത്. എനിക്ക് തെറ്റി! കണ്ടിട്ട് ഇഷ്ടപ്പെട്ടോയെന്ന അവളുടെ ചിരി മറുപടിയിൽ ഞെട്ടുകയും ചെയ്തു. അപ്പോൾ മിഴിച്ച കണ്ണുകളുമായി ഞാൻ തലയാട്ടുകയായിരുന്നു. അഞ്ജലി വല്ലാത്തയൊരു പെണ്ണ് തന്നെയാണെന്ന് എനിക്ക് ബോധ്യമായി. അല്ലെങ്കിലും, നഗ്നത പ്രദർശിപ്പിക്കപ്പെട്ട സ്ത്രീകൾക്കെല്ലാം പിന്നീടൊരു മോചനമില്ല. ആ വിഡിയോ പ്രചരിച്ചതിന് ശേഷം അവളൊരു ദേഹ വിൽപ്പനക്കാരിയായി മാറിയിട്ടുണ്ടാകും. സാഹചര്യത്തിൽ അത് നന്നായെന്നും ആ രംഗത്തിൽ എനിക്ക് തോന്നി.
‘എന്നാൽ, വിശാഖപട്ടത്തിലെത്തിയാൽ നമുക്കൊന്ന് കൂടിയാലോ…?’
അൽപ്പം ഭയത്തോടെ, പതിയേയാണ് ഞാനത് ചോദിച്ചത്. അഞ്ജലി ചിരിച്ചു. ഇമകൾ പൂട്ടാതെ ഒന്നുകൂടി എന്റെ അടുത്തേക്ക് ചാഞ്ഞു. വേണമെങ്കിൽ ഇപ്പോൾ തന്നെ കൂടാമെന്ന് മൊഴിയാനായിരുന്നു അവളുടെ ആ നീക്കം. ഞാനത് തീരേ പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല. എന്റെ കണ്ണുകൾ അഞ്ജലിയുടെ മാറിടങ്ങളിലേക്കുള്ള വിടവിൽ കുടുങ്ങി നിന്നിരുന്ന നിമിഷമായിരുന്നുവത്. അവിടെ നിന്ന് കണ്ണെടുക്കാതെ തന്നെ, ഇവിടെ വെച്ചോയെന്ന് ഞാൻ ചോദിച്ചു.
‘അല്ല… ടോയിലേറ്റിലേക്ക് വാ… ‘
എന്നും പറഞ്ഞ് അഞ്ജലി എഴുന്നേറ്റു. അടിമയെ പോലെ ഞാനും പിന്നാലെ ചെന്നു. ഡോറിന്റെ അടുത്ത് നാലഞ്ച് പേർ കൂടി നിന്നിട്ടുണ്ട്. എന്താണ് കാര്യമെന്ന് നോക്കുമ്പോൾ, ആകാശ് ഡോറ് ചാരി ട്രെയിനിന്റെ തറയിൽ ഇരിക്കുകയാണ്. കൂടിയവർ എന്ത് പറ്റിയെന്ന് എത്ര ചോദിച്ചിട്ടും അവൻ ഒരക്ഷരം മിണ്ടുന്നില്ല. കണ്ണുകളിൽ അസ്സഹനീയമായ വേദന തളം കെട്ടി കിടക്കുന്നത് പോലെ… ആർത്ത് കരയാൻ പറ്റാത്ത അത്രത്തോളം നോവ് കടിച്ച് പിടിച്ചത് പോലെ…
ശ്രദ്ധിച്ചപ്പോൾ പാന്റിന്റെ മുൻവശ സിബ്ബോടെയുള്ള ഭാഗം ആകാശ് മറച്ച് പിടിച്ചിരിക്കുകയാണ്. അവിടെ രക്തം പടർന്നിരിക്കുന്നുണ്ടോയെന്ന് ഞാൻ സംശയിച്ചു. അത് സാധൂകരിക്കുന്നത് പോലെയായിരുന്നു, അടുത്ത സ്റ്റേഷനിലെത്തിയാൽ ആശുപത്രിയിൽ എത്തിക്കണമെന്ന് കൂടി നിന്നവരിൽ ആരോ പറഞ്ഞത്.
‘ഹേയ്, വരുന്നില്ലേ…!
നമുക്ക് കൂടണ്ടേ..?’
ടോയ്ലറ്റ് കതകിൽ കൈവെച്ച് കൊണ്ട് അഞ്ജലി പറഞ്ഞു. അതീവ വശ്യമെന്ന് തോന്നിയ അവളുടെ കണ്ണുകൾ അപ്പോൾ ഗൂഢമായി ചിരിക്കുകയായിരുന്നു. ആകാശിന്റെ അവസ്ഥയിലേക്കുള്ള പോക്കാണ് എന്റേതെന്ന് മനസിലായപ്പോൾ ഞാൻ പിന്തിരിഞ്ഞു. ഇരുന്ന് ഉറങ്ങുന്ന ആ വയസ്സനെ ഉണർത്താതെ എന്റെ ബാഗുമെടുത്ത് അഞ്ജലിയുടെ എതിർ നീളത്തിലേക്ക് നടന്നു. തിരിഞ്ഞ് നോക്കാതെയുള്ള ആ ദുർനടത്തം ഇന്നുമൊരു പേക്കിനാവ് പോലെ ആയുസ്സിൽ മുഴച്ച് നിൽക്കുന്നുണ്ട്….!!!
ശ്രീജിത്ത് ഇരവിൽ
